BU GÜNLERDEN NE OLSA

Her gün doğan güneşe şükreden bedenim haydi kalk bak yine gün doğuyor,

Umutları arka arkaya tren katarı gibi yükle, bak yine yarın seni bekliyor.

Sen unuttuğunu sanırsın bazen oysaki unutamazsın,

Varlığın yokluğun kadar koymuyor insana unutamazsın, 

Özlemin eli olsa tutsam da gelsek sana selam verip hane i dergâhına,

Hasretin dili olsa uzaklardan benim sesimi de alıp seslense ,

Ve dese ki sana KORKMA Ben varım…..

KORKMA

Tamda düşümüzün ortasında uyanırız bir an, Başrol sanarken figüran olduğumuz vurulur yüzümüze, Kimler geldi geçti bu dünya sahnesinde, Kimleri vermedikki kara toprağa Korkma. Bazen soluk bir yüzle bakarken, Bazen gözde yaş hıçkırırken aynaya, Bir hüzün çöker önce içini yakan, Sonra büyür olur birdenbire  Volkan. Eller titreyince ve gözler kırışınca Düşman kesildiğin zaman dünyaya, Umarsın bir dost sesi kapı zili duymaya Kimse gelmese de yalnız git toprağa Korkma.

                                                                                                                                    Hakan TATLI